روايه
انت في الصفحة 1 من 7 صفحات
انا إسمى ليلى متجوزه من 3سنين وجوزى إسمه أحمد أحمد كان دايما بيسافر فى شركه فى منطقة القاهره شغال فيها وبيجى خميس وجمعه من كل أسبوع ويرجع يسافر تانى أنا معايا بنوته زى القمر إسمها حنين ودلوقتى احنا قاعدين فى الشقه لوحدينا! بس عندى جارتى اسمها إبتسام صحبتى من ايام الجامعه متجوزتش مع إنها زي القمر بس زي ماتقولو النصيب باباها ومامتها إتوفو فمكنش قدامها غيرى
إبتسام قالتلى مش عارفه فجأه لقيتها بتصرخ لوحدها كدا ومش عارفه مالها فضلت افتش فى حنين حته حته ملقتش حاجه فضلت اقولها مالك يا نونه يا حبيبتى البنت تبص لإبتسام وټعيط وطبعا هى مش بتعرف تتكلم انا بقول لإبتسام هى بتبصلك كدا ليه! فجأه لقتها بتزعق فى وشي وبتقولى إيه ياليلى إنتى هتشكى فيا ولا إيه مكنش العشم وقامت خارجه بسرعه وهى بټعيط ملحقتش حتى أمنعها انا مش قصدى حاجه بس نظرات حنين ليها كانت غريبه اووى قلت خلاص اما احمد يجى هبقا أصالحها هى برضوا صحبتى وحنين بعد شويه هديت ونامت وبدات اجهز فى الغدا تانى جينا بليل وأحمد بعد ماإتغدى وفضل يلاعب حنين شويه ونامت فى إيده فبيقولى الا إبتسام فين ! مشوفتهاش النهارده انا قولتله بصفو نيه إسكت يااحمد إبتسام زعلانه منى اووى وبدأت احكيله إل حصل احمد زعق فيا واول مره يعمل كدا واتا إتصدمت من رده فعله وقالى وبعدين معاكى فى شغل العيال دا وبعدين حنين عيله عندها سنه إزاى هتفهم إيه بيحصل حواليها وإزاى تشكى فى صديقه عمرك كدا ! وقام قايم مره واحده ورايح عند الباب بقوله أحمد إنت رايح فين ! قالى رايحلها
قولتله إحنا الساعه عشره بليل مينفعش تروحلها دلوقتى